A muller sen nome representa a moitas persoas. Probablemente, en gran parte do discurso sintas que podes identificar a alguén, sexas ti mesma a identificada ou simplemente empatices coas verbas que aquí se narran.
Esta historia transmite a ambivalencia que existe entre o amor e a dor que unha persoa pode experimentar no camiño da vida. O esforzo, o valor e a coraxe dunha nai que loita contra xigantes con brazos moi longos. Unha forza que xorde grazas ao amor do seu fillo.
Unha muller, que se enfronta á violencia de xénero pero tamén á violencia vicaria, xudicial e social, múltiples formas de opresión que intentan quebrar o seu espírito. Buscando desgastar a súa fortaleza, esta nai consegue mantense firme coma un carballo no medio da tempestade, transformando a dor nunha fonte de crecemento e renacemento da cal emerxe renovada. É un testemuño de resiliencia e esperanza, un canto á capacidade humana de encontrar a luz nos momentos máis escuros.
