<< Que solitaria ficou esa certeza do silencio que repite o esencial non saber do "ser que fala"! A distancia infinita entre a palabra e o sentido. A esencial necesidade da continxencia. A humildade na que nos coloca o non sido. A humildade do que gravita non xa_sido... Vivir sabendo que nonse sabe...>> (p.34)